ගමේ හිටියට මාත් දැන් පවුලක් වෙලා
උඹේ කටහඬ ඇවිත් හිත අවුලක් කළා
මහත්තයටත් හොරෙන් උඹ ගැන සිහිකළා
රහත් විය යුතු හිතක් උඹ මට පුදකළා
එදා සරසවි බිමේ ගිනි සිළුවක් වෙලා
ඇවිලි ඇවිලී උඹ ගියා පෙරමුණ බලා
හැඬූ මොහොතක් දුටුවෙ නැතුවට තනිවෙලා
කොයි වෙලාවෙත් උඹේ ඇස් දෙක රතුවෙලා
ගමේ ගිය විට උඹට මා සිහිපත් වෙලා
හම්බෙගමුවෙන් ගෙනා බත්මුල දිගු කළා
රාමනාදන් පියස උඩ තරුවක් වෙලා
උඹ මගේ හද එදා රඟමඬලක් කළා
දිනක් මහ රෑ නුවරදී උඹ කොටුවෙලා
වරක් බෝගම්බරත් සතුටින් ගත කළා
යළිත් නිදහස් වෙලා ඇවිදින් පියඹලා
මහත් සතුටින් කෑව ගුටි ගැන සිහිකළා
පරිප්පුව කන දනන්ගේ දහ දුක බලා
වෙඩිල්ලක් සේ ගියා උඹෙ හිත උණුවෙලා
දෑස් හැර ගත් මළ මිනී යට ගුලිවෙලා
උඹත් ඉන්නැති ටයර් සෑයක අළුවෙලා
එදා ගෙම්බා කැන්ටිමේ දී හමුවෙලා
නගෝ එන්නම් කීවෙ නුඹ වෙනතක බලා
ඈත පේරාදෙණියෙ අහස ම ගොළුවෙලා
මෙදා බැලුවත් නුඹේ ඇස් දෙක දැල්විලා
උඹේ උණුසුම් හුස්ම ඇති අවතැන් වෙලා
සොහොන් කොත් නැති සුසානෙක සුවඳක් වෙලා
බඩේ පිළිසිඳ වැඩුණු දරුවන් ලොකු වෙලා
මගේ දරුවන් අතර උඹ දරුවෙක් වෙලා
ගමේ හිටියට මාත් දැන් පවුලක් වෙලා
උඹේ කටහඬ ඇවිත් හිත අවුලක් කළා
මහත්තයටත් හොරෙන් උඹ ගැන සිහිකළා
රහත් විය යුතු හිතක් උඹ මට පුදකළා