කලකට පෙර මා මෙම රූප රාමුව ඡායාරූප ගත කලේ වේල්ස් පලාතේ පෙනාර්ත් ග්‍රාමයේදී. මෙම ඡායාරූපය ගැනීමේදී සංකල්ප දෙකක් බලපැවත්වීය. එකක් අවමවාදී සංයුතිය වන අතර අනෙක සංකේතවාදය විය.
ඡායාරූපකරණයේ අවමවාදය භාවිතා කිරීම එහි අත්‍යවශ්‍ය අංගවලට සංයුතිය සරල කිරීම, අවකාශය සහ සන්සුන් භාවය පිළිබඳ හැඟීමක් ඇති කිරීම ඇතුළත් වේ. මෙම ඡායාරූපයේ, බල්ලෙකු, කොළ නොමැති විශාල ගසක් සහ කුඩා පැළයක් සහිත අධික මූලද්‍රව්‍ය නොමැති සංයුතිය විසින් අවමවාදී ප්‍රවේශයක් රූපය සඳහා යෝජනා කරයි. රූපය තුල ඇති මෙම ශෛලිය විසින් සන්සුන් හැඟීමක් ඇති කරන අතර විෂයයේ අදෘශ්‍යමාන හැඟවීම් කෙරෙහි නරඹන්නාගේ අවධානය යොමු කරයි.
මුල් ඡායාරූපය වර්ණවත් වුවත් සංස්කරණයේදී වර්ණ කළු සුදු අන්තරයට පමණක් සීමා කෙරුවෙමි. මෙම රාමුවේ මගේ අදහස් ප්‍රකාශණය සඳහා වර්ණ වලින් සහයක් නොමැති අතරම පොදුවේ ඡායාරූපකරණයේදී කළු සහ සුදු භාවිතය බොහෝවිට ප්‍රකාශිත කලාත්මක තේරීමක් විය හැක. මෙම සිල්වට් ඡායාරූපයේ, අඳුරු සහ සැහැල්ලු ප්‍රදේශ අතර ඇති ප්‍රබල වෙනස විෂයයන්ගේ හැඩතල සහ ස්වරූප අවධාරණය කිරීම ඡායාරූපයේ මුල් අණාවරනයේ අරමුණ වූ අතර සංස්කරණයේදී එය වැඩි දියුනු කිරීම නිසා, රූප රාමුව තුල නාට්‍යමය හා අභිරහස් ස්පර්ශයක් එක් කරයි. කළු සහ සුදු ඡායාරූපකරණය කාලානුරූපී වන අතර සමහර අවස්ථාවලදී වර්ණයට වඩා බලවත් ලෙස හැඟීම් ඉස්මතු කිරීම සඳහා යොදා ගත හැක.
ඡායාරූපයට සංකේතවාදය ඇතුළත් කිරීමෙන්, මා එයට ගැඹුරු අර්ථයක් ලබා දී එය අර්ථ නිරූපණයට විවෘත කිරීමට උත්සාහ කෙරුවෙමි. දුවන බල්ලා නිදහස, ශක්තිය හෝ චලනය සංකේතවත් කරයි. කොළ නොමැති විශාල ගසට ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව හෝ ජීවන චක්‍රයක් නියෝජනය කළ හැකි අතර කුඩා ශාකය වර්ධනය හා ජීවය අලුත් කිරීම නියෝජනය කරයි. මෙම මූලද්‍රව්‍යවල සංකලනය ස්වභාවධර්මය, ජීවිතය සහ කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අන්තර් ක්‍රියා කරන ආකාරය ගැන මෙනෙහි කිරීමට නරඹන්නන්ට ආරාධනා කරයි.
ස්වභාවධර්මය සහ භූ දර්ශන ඡායාරූපකරණය දිගු කලක් තිස්සේ ඡායාරූප ලෝකයේ ජනප්‍රිය තේමාවක් වන අතර මමද එම ඝනයේ ඡායාරූප ගත කිරීම් ප්‍රිය කරමි. එහෙත් මගේ භූමි දර්ශන ඡායාරූප තුල සජීවී අයෙකු ඇතුලත් කිරීම මගේ ශෛලිය වේ. මෙම ඡායාරූපය පැතලි තණබිම්, ගස සහ කුඩා පඳුරු සමඟ සන්සුන් ස්වභාවික දර්ශනයක් ග්‍රහණය කරයි, එළිමහන් සුන්දරත්වය සහ එයින් ඇති කළ හැකි චිත්තවේගීය සම්බන්ධතා අගය කරන නරඹන්නන්ට ආයාචනා කරයි.
අවම සහ සංකේතාත්මක ඡායාරූපකරණය ප්‍රබල කථා කීමේ මෙවලම් විය හැකිය. මෙම ඡායාරූපය වෙනස් වීමේ කතන්දරයක් පවසන බව පෙනේ, සමහර විට කාලයාගේ ඇවෑමෙන් හෝ ජීවන චක්‍රය සහ සොබාදහම පිළිබිඹු කරයි. එවැනි කතාන්දර මූලද්‍රව්‍ය නරඹන්නන් සම්බන්ධ කර ගැනීමට සහ අභ්‍යන්තර පරීක්‍ෂණයක් හෝ චිත්තවේගීය ප්‍රතිචාරයක් ඇති කළ හැකිය.
අනුරුද්ධ ලොකුහපුආරච්චි