විලිසංගෙ නැති අහස
තාමත් හොයනවා නොවැ
අමාවක ඇතුලෙත් පුරා හඳ
අහුමුළු වල පවා නටන
ඉලංදාරී තාරකා
හිනැහෙන්ට ඇයි මේ තරම් බය
කළු පාට අහසක
ඇයි සුළඟට බැරි
ඉරා දමන්ට කළු අඳුරු වළාකුලු
පෙති කැඩුණු මලක වුණත්
සුවඳ විසුරන්ට කෙළවරට අනන්තය
බට්ටිච්චන්ට පුළුවන් වෙයිද
රාජාලියකුගෙ ඔළුව කඩන්ට
හොට වකුටුවෙච්ච නියපොතු උල්වෙච්ච
රැහැයියෙකුට පුලුවනිනම්
බියකරු රාත්‍රියම හොල්ලන්න
පුලුවන් බස්සෙකුට වුණත්
අපි ඔක්කොම නින්දෙන් ඇහැරන්න
ඒක දූපතක් උන්මාද වෙච්ච
ගිනිමැලයක් නිවෙන දවසක් නැතුව
තැනින් තැන බත්කූරෝ රංචු
ආදරේ හීතල වැහි ඉහින