චෛතසික විදුලිය
හිතට හෙන ගසයි
සමාධිගත මොහොත
අචාචික අර්ථයෙන් එලිය ලබයි
සිතිවිලි චක්‍රය
මැරි මැරී උපදියි
පවත්නා නිමේෂය
ජීවිතය යැයි කියයි
අන්ධකාරය අතර
ගිනි පෙනෙල්ල කරකවයි
නො කැඩුණු එලියේ
කැඩුණු ජීවිතය නො පෙනෙයි
ඉහළට නැගෙන පඩි
තැනක නතර වෙයි
මට මා හමු වන්න
විරාමයක් ඉල්ලයි
තෘප්තියක අවසානය
ලබා නො දෙන පරිභෝජනය
මකුළු දැළක පටලයි
අඩු වැඩි මම ද මගෙ සිත ද
ඔබ වගේමයි
සංසාරය වෙන අන් යමක් ද
මේ දුවන තරඟයයි
සංහිඳක් නැති මහ මගේ
සමාධියටත් හෙන ගසයි
චෛතසික විදුලිය
හිතට හෙන ගසයි
සමාධිගත මොහොත
අචාචික අර්ථයෙන් එලිය ලබයි
මතු භව නො වන
මේ මොහොත සංසාරයයි
නැග බැස යන හිරු ද
තරු එලි අතර සඳැති අඳුර ද