අලියා වැටුණ වැව සිටි හේරත් හාමී
සයිමන් ඊට වැඩි තිස් ගුණයක් දෑමී
බෝසත් පෙමින් පෝසත් හේ රසකාමී
පිටසක්වලින් ආ මිනිසෙකි සඳගාමී
සෙවනැලි අවදි නොමවන වැව් ඉවුරු කොනේ
ඉපනැලි මතක ඉකිලන ඇටසැකිලි පෙනේ
කටුමැටි පැලක කකියන හදවතක සෙනේ
නොකියන දුකක තතු කඩදාසියට ගෙනේ
යසෝදරා වත ගලනා දොළ වතුර
ළසෝ තැවුල් පැදකුණු කළ දිව මතුර
බිසෝ කොටුව උතුරන කඳුලක සුතුර
රසෝඝයක උල්පත උතුරයි මිතුර
තඹවන් වන්නි හත්පත්තුව පුත්තලම
රඹවන් මඩක මැඩියන් දඟ කස්තිරම
මීමුන් ලගින සැණකෙළියකි වක්කලම
සයිමන් වින්ද රුව ගුණ සුවඳක මහිම
එරි එරි මඩේ ඇදෙනා බරකරත්තය
මුහුදක ගැඹුර නොසිඳෙන ලුණු පොලොත්තය
හිම කඳු සිහින දියවෙන දිය කඩිත්තය
අනිමිස සතුට උතුරන හද පෙරැත්තය
මුල්ලේගමින් තාමත් අහසට නඟින
නොනිමෙන දුමකි නිලඹර සිතුවම් අඳින
විහඟෙකි වලාකුළු ගඟ විනිවිද සරන
කිරලෙකි සීත රෑ සංකාවෙන් හඬන
සංසාරයේ ආරණ්‍යය අසබඩක
ඇදෙනා රුවකි පුරහඳ පායන රැයක
උරනා දුමක සහ මීරස මීවිතක
උනනා සිහිනයකි සැඟවෙන මඳනලක
හඬනා රැහේ දාඩිය බේරෙන වැස්ස
දිලෙනා පබළු පිරි උඳුපියලිය බිස්ස
වැටිලා හිඳින්නට ඊතණ දඬුමැස්ස
සොබනා සිතින් එව යසලාලක තිස්ස